ဆြမ္းခံရဟန္းကို ကန္ေတာ့ဆြမ္း ဆိုႏိုင္ေသးတယ္ေနာ္.. အသက္နဲ႔ဘဝရင္းေပးထားတဲ့ မိဘေတြကိုေတာ့ ကန္ေတာ့ဆြမ္း သြားမလုပ္ေလနဲ႔
ကန္ေတာ့ဆြမ္း
ဆြမ္းခံရဟန္းကို ကန္ေတာ့ဆြမ္း ဆိုႏိုင္ေသးတယ္ေနာ္.. အသက္နဲ႔ဘဝရင္းေပးထားတဲ့ မိဘေတြကိုေတာ့ ကန္ေတာ့ဆြမ္း သြားမလုပ္ေလနဲ႔….
သားသမီးဆိုတာ ငယ္တုန္းသာ မိဘစကားနားေထာင္တာ.. နည္းနည္းႀကီးလာရင္ နားမေထာင္ခ်င္ေတာ့ဘူး မေလးမစားလုပ္ခ်င္လာတယ္..
အဲ့ဒါမိဘက အစစအရာရာေပးေကြၽးေနတုန္းအခ်ိန္ေနာ္.. ကိုယ့္ဟာကိုယ္မ႐ွာႏိုင္ေသးဘူးေနာ္..
အကုန္လုံးကိုေတာ့မဆိုလိုပါဘူး.. ငယ္ကတည္းက သိတတ္လိမၼာတဲ့သားသမီးလည္း ႐ွိေတာ့႐ွိတာေပါ့.. ႐ွိေတာ့႐ွိတယ္ ဒါေပမယ့္အနည္းစုေပါ့..
ခုေခတ္က ျမင္ေနေတြ႔ေနရတာေတြ ပိုဆိုးလာၿပီေလ.. မေလးစားတာက ျမန္မာျပည္မွာတင္မဟုတ္ဘူး ႏိုင္ငံတကာမွာလည္း ဒီလိုအေနအထားမ်ဳိးေတြရိွတယ္.. သူတို႔ဆီမွာက ပိုဆိုးေသးတယ္..
ဆြမ္းခံရဟန္းကို ကန္ေတာ့ဆြမ္း ဆိုႏိုင္ေသးတယ္ေနာ္.. အသက္နဲ႔ဘဝရင္းေပးထားတဲ့ မိဘေတြကိုေတာ့ ကန္ေတာ့ဆြမ္း သြားမလုပ္ေလနဲ႔ 2
ျမန္မာလူမ်ဳိးထဲကပဲ အေမရိကန္ေရာက္သြားျပီး အေမရိကန္ႏိုင္္ငံမွာ ၾကာၾကာေနလိုက္လို႔ရိွရင္ အေမရိကန္လူေနမႈစိတ္ ဝင္သြားတယ္.. ပတ္ဝန္းက်င္က ဥပနိႆယပစၥည္းေၾကာင့္ ပတ္ဝန္းက်င္ပံုစံေတြ ဝင္သြားတဲ့အခါ
အေဖအေမကို လုပ္ခ်င္္ရာလုပ္တယ္.. သြားခ်င္ရာသြားတယ္ အေမအေဖကို တာ့တာဆိုၿပီး ႏႈတ္ဆက္သြားတယ္ အဲ့ဒီေလာက္ေလးပဲ.. အေမအေဖကို ရိုေသေလးစားဖို႔အသာထားေနာ္.. မိဘေရွ႕ေကာ ဘာေကာ မသိေတာ႔ဘူး ဘာfriend ညာfriend ေတြဆိုတာလည္း ေခၚလာတာ..
အဲ့ဒီလိုဟာမ်ဳိးေတြရိွေတာ့ ဒကာႀကီးတစ္ေယာက္က သူ႕သားသမီးေတြအေၾကာင္း ဘုန္းၾကီးကိုေလွ်ာက္တယ္.. “တပည့္ေတာ္ ဒီေကာင္ေတြ ဒီေခၚျပီးေတာ့ထားတာ မွားတယ္ဘုရား”တဲ့.. “သူတို႔လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ေနတာ”
“တပည့္ေတာ္ ဘာမွလည္း ေျပာလို႔ မရေတာ့ဘူး”တဲ့.. အဲ့ဒါ တစ္ကယ္ေလွ်ာက္ထားတာ ၾကားဖူးခဲ့ရတာေနာ္.. ေလာကၾကီး ဆုတ္ယုတ္ပ်က္ျပားလာျပီဆိုရင္ အေျခအေနေတြက ဒီအတိုင္းပဲ ျဖစ္သြားတယ္..
သားသမီးေတြဟာ အဲ့ဒီလို မေလးစားရံုတင္မကဘူး.. ေနာက္ပိုင္းက် ဘာျဖစ္လာတုန္းဆိုေတာ့ ပညာေတြသင္ၾကားလို႔ ပညာေတြတတ္ျပီး စီးပြားဥစၥာေတြ ရွာႏိုင္လာတယ္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ရွာႏိုင္လာတဲ့အခါ ပစၥည္းဥစၥာကေလးမ်ားၾကြယ္ဝခ်မ္းသာလာတယ္ဆိုရင္ အေမေတြအေဖေတြေပၚမွာ ပိုၿပီးေတာ့ ေမာက္မာလာတဲ့သေဘာေပါ့..
မိဘကို ေပးခ်င္ေပးတယ္ မေပးခ်င္ မေပးဘူး.. ဒီေတာ့ မိဘေတြဟာ အသက္အရြယ္ၾကီးလာတဲ့ အခါက်ေတာ့ အားကိုးရာမရိွဘူး.. မရိွတဲ့အခါ ကိုယ့္သားကို္ယ့္သမီးကို ေခ်ာ့ေမာ့ျပီး ေပါင္းေနၾကရတယ္.. သူတို႔စိတ္တိုင္းက် မေအဖေအအေနနဲ႔ၾသဇာမေပးႏိုင္ေတာ့ဘူး.. သားသမီးေပးတာေလးနဲ႔ ေက်နပ္ရတယ္..
ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ သားသမီးလုပ္စာကို မိဘမွီစားေနရမယ္ဆိုရင္ အဲ့ဒီမိဘဟာ ၾသဇာမရိွေတာ့ဘူး သားသမီးကၾကီးစိုးလာတယ္.. သူတို႔ေပးခ်င္မွ ေပးမယ္.. သူတို႕စကားနားေထာင္ရမယ္.. သူတို႔ထားတဲ့ေနရာမွာ ေနရမယ္.. သူခိုင္းတာ လုပ္ရမယ္ဆိုတဲ့ အေနအထားအမ်ဳ္ိးေတြေၾကာင့္ မိဘေတြဟာ သနားစရာအေျခအေနမ်ဳိး ေရာက္ေနၾကတယ္.. ဒီလိုမ်ိဳးေတြ ေလာကမွာ ရိွေနတာအမွန္ပဲ..
အဲ့ဒီလိုအေနအထားမ်ဳိးေတြဟာ စိတ္မေကာင္းစရာျဖစ္တယ္.. ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်းက ေကြ်းေမြးေစာင့္ေရွာက္လာတဲ့ မိဘေက်းဇူးေတြကို မေထာက္ထားပဲ ကိုယ္က လုပ္ႏိုင္ကိုင္ႏိုင္တဲ့အရြယ္ေရာက္လာတဲ့အခါ မိအိုဖအိုေတြကို ဆူလိုက္ေငါက္လိုက္နဲ႔ဆိုတဲ့ အေနအထားမ်ဳိးေတြဟာ အေတာ္ရင္နာစရာေကာင္းတယ္.. ယဥ္ေက်းမႈေတြဟာ ပ်က္ပ်ားလာတယ္လို႔ဆိုရမယ္..
အဲ့ဒီလိုပ်က္ျပားလာေတာ့ မိအိုဖအိုေတြဟာ အားကိုးစရာမရိွဘူး.. ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း မစြမ္းႏိုင္ေတာ့ဘူး.. မစြမ္းေဆာင္နိဳင္ေတာ့ သားသမီးေလးေတြ ေခ်ာ့ ေျမးကေလးေတြ ေခ်ာ့လို႔ အဲ့ဒီလိုေခ်ာ့ေမာ့ျပီး သူတို႔စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ လုပ္ေပးျပီး သူတို႔ေပးတာေကြ်းတာေလးနဲ႔ ေက်နပ္ျပီးေနရတယ္.. ဒီလိုအေမအို အေဖအိုေတြ ေလာကၾကီးမွာ အမ်ားႀကီး..
ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ထင္ပါရဲ႕.. ဘိုးဘြားရိပ္သာေတြ ေရာက္သြားၾကတာေတြရွိတယ္ေပါ့ေနာ္.. အဆင္ေျပတဲ့ မိဘေတြ ရိွသလို အဆင္မေျပတဲ့ မိဘေတြက သားသမီးေတြရဲ႕ အေအာ္အေငါက္ေတြ အဆူအပူေတြခံျပီးေတာ့ ငံု႔ျပီးေတာ့ခံေနၾကရတယ္.. မိအိုဖအိုေတြဟာ ေလာကမွာ သနားစရာျဖစ္လာတယ္.. ဒီဦးေရဟာ တျဖည္းျဖည္းတိုးတက္လာတယ္..
ေနာက္ပိုင္းမွာ ၾကီးတဲ့ပုဂၢိဳလ္ကို ရိုေသေလးစားရမယ္ဆိုတဲ့ ကိုယ္က်င့္တရားေတြဟာ ပ်က္ျပားလာျပီး မာန္မာနေတြ တက္ၾကြလို႔ ေက်းဇူးတရားကို မေထာက္ထားပဲနဲ႔ မိအို ဖအိုေတြကိုေအာ္ေငါက္ျပီး ေနတတ္တဲ့ သားဆိုး သမီးဆိုးေတြပဲ ၾကံဳေတြ႕လာရတယ္..
ႏိုင္ငံျခားမွာဆိုရင္ မိအိုဖအိုကို ဂရုမစိုက္ၾကေတာ့ဘူး.. စိုက္ခ်င္ေတာင္မွ မစိုက္ႏိုင္တဲ့အေနအထားျဖစ္ေတာ့ ဘယ္ပို႔တုန္းဆိုရင္ Nursing Homeကို ပို႔ထားတယ္.. ေတာ္တဲ့ သားသမီးေတြဆိုရင္ မိဘကိုသြားျပီးေတာ့ ၾကည့္တယ္ အားေပးစကားေလး ဘာေလး ေျပာၾကေသးတယ္..
မိဘကို မေလးစားၾကတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြက်ေတာ့ အဲ့ဒီပို႔ထားျပီးတဲ့ေနာက္ တစ္လေနလို႔လည္းမေရာက္ဘူး ႏွစ္လေနလို႔လည္းမေရာက္ဘူး.. အဲ့ဒီထဲမွာ Complain တက္တဲ့ မိအိုဖအိုေတြဆိုရင္
ေဆးနဲ႔ျငိမ္ေအာင္ ထိုးလိုက္တယ္လို႔ေတာင္ ၾကားဖူးတယ္.. Complain လုပ္တဲ့မိအိုဖအိုေတြကို Nursing Home မွာေစာင့္တဲ့ nurseေတြက ေဆးကေလးထည့္ေပးလိုက္လို႔ရိွရင္ ျငိမ္သြားတာတဲ့.
. အဲ့ဒါ ျငိမ္ေဆးထိုးလိုက္တာ ေနာက္ဆံုး ဆန္႔ဆန္႔ၾကီးျဖစ္သြားတယ္.. လံုးဝမလႈပ္ေတာ့တဲ့ ျငိမ္ေဆးထိုးပစ္တာေနာ္.. အဲ့ဒီလိုေတာင္ ၾကားဖူးခဲ့တယ္..
ဘုန္းၾကီး ဂ်ာမဏီႏိုင္ငံသြားတုန္းကဆိုရင္ အဘိုးၾကီးေတြ အေမၾကီးေတြ ျခင္းကေလးဆြဲျပီး ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေစ်းဝယ္သြားရင္းနဲ႔ ဆံုးသြားတာေတြရိွတယ္.. တစ္ခ်ဳိ႕လည္း အိမ္ေပၚမွာတင္ပဲ ဘဝအဆံုးသတ္သြားၾကတယ္ေနာ္.. သားသမီးေတြက လံုးဝမၾကည့္ၾကေတာ့ဘူး..
အဘိုးၾကီးအဘြားၾကီးတစ္ေယာက္ေယာက္ ပဲ့သြားျပီဆိုရင္ ေခြးေလးတစ္ေကာင္ေမြးျပီးေတာ့ ေခြးေလးနဲ႔ အေဖာ္လုပ္ျပီးေနသြားတာကိုလည္း ေတြ႕ရတယ္..
ခုက မိဘေတြဟာ သားသမီးေတြကို ေက်နပ္ေအာင္ေခ်ာ့ေမာ့ျပီးမွ ကပ္ရပ္စားရတဲ့ဘဝမ်ဳိးေရာက္လာၿပီ.. အဲ့ဒီကပ္ရပ္စားရလို႔ ေက်ေက်နပ္နပ္လက္ခံထားရင္ပဲ
ေက်းဇူးရွင္/႐ွင္မၾကီးေတြကို ေက်းဇူးတင္ရဦးမွာပဲ..
ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်းကေလးဘဝကတည္းက ေကြၽးေမြးေစာင့္ေ႐ွာက္လာတဲ့ မိဘေက်းဇူးဆိုတာကို လုံးဝမေမ့သင့္ဘူး မေမ့အပ္ဘူး အင္မတန္ေက်းဇူးမ်ားတယ္ ေနာ္..
ဆြမ္းခံရဟန္းကို ကန္ေတာ့ဆြမ္း ဆိုႏိုင္ေသးတယ္ေနာ္.. အသက္နဲ႔ဘဝရင္းေပးထားတဲ့ မိဘေတြကိုေတာ့ ကန္ေတာ့ဆြမ္း သြားမလုပ္ေလနဲ႔….။
ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ႀကီး
ေစတနာေမတၱာအရင္းခံျဖင့္ မ်ွေဝပူေဇာ္ပါသည္။
Credit _ohmarshin. Photo credit to original photographer
http://www.myanmarnews1.com/%E1%80%86%E1%80%BC%E1%80%99%E1%80%B9%E1%80%B8%E1%80%81%E1%80%B6%E1%80%9B%E1%80%9F%E1%80%94%E1%80%B9%E1%80%B8%E1%80%80%E1%80%AD%E1%80%AF-%E1%80%80%E1%80%94%E1%80%B9%E1%80%B1%E1%80%90%E1%80%AC-2/2018/12/11/?fbclid=IwAR0C7EKRyz5CffyjtHFo4b_zCN3lm4djuCkVtGf4tpGliN3jYq9ba-skF3g
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.